DİYEBİLİRDİ. AMA DEMEDİ.
Gaflet mi evveldi, isyan mı? Unutmak, ayağı kaymak mazur kılabilir miydi gerçekleşmiş gerçeği? Takdir Eden bilir. Ama Adem kendisini bildiği için sorumluluğu da kimsenin üstüne atmadı. Kabullendi, üzerine aldı.
Bana bu kelimeleri Sen verdin.
Sonra beni bu kelimelerle itham ettin.
Beni topraktan yarattın, hamuruma nefsimi kattın. Sonra beni nefesimle sınadın. Hevesli kıldın da beni, heveskarlığımı suçladın.
DİYEBİLİRDİ.AMA DEMEDİ.
Sen yarattın bizi, Sen çizdin bu kaderi.
Kaderim böyleymiş,elimden ne gelirdi?
İsyan ettimse de Sen ettirdin .
Halim buysa da sebeb-i halim Sendin. Söyle! Başka ne yapabilirdim?
DİYEBİLİRDİ. AMA DEMEDİ.
Ben kendimi o yasak ağacın altında buldum.Adını Sen sınav koydun. Düşmekten başka yolum , yasak meyvenden başka azığım yoktu bu oyunda .Bunu Sen de biliyordun.Oyunu sen kurdun . Ben sadece oyuncuydum.
Yürüdüysem de Sen değil miydin yürüten ? Öyleyse beni suçlaman neden?
DİYEBİLİRDİ.AMA DEMEDİ.
ÇÜNKÜ: Filbahar ağacının altında, büyük meleğin cümlelerini sese çevirdiği, zihnindeki Kelimeler Kitabı'nda İrade'den öteye geçmese de Kalb'e kadar gelebildiği o kendini bilme anında , içindeki Rahmani nefesin de anlamını bilmşti.
kendi içindeki ruhumdan'lığın, yani ki O değilse de O'ndanlığın bilgisine ermişti.
Bu fark edilişle, bu bilişle sorumluluğu kendi üzerine alırken, O'nun kendisine kattığı nefesin eylem gücünü de yüceltti.Bu yüceltmeyle kadrini kıymetini, oyuna rağmen oyunculuğunun sebebini hikmetini bildi.
Yine de Adem'di. ''Akletmeye'' devam etti. Hepsi de soru çekimindeydi:
O Rahmani nefesin kendisine verdiği gücün eylemiyle,eylemin gücüyle; Adem mi atmıştı adımını?
Olacak olanın olmadığı bu oluşta Rahman, kendi adımını bilir gibi mi bu adımı bilmişti?
Öyleyse kimse kimseye zorla bir şey mi yazmamış, bir şey mi çizmemişti?
Kendisine önerilen dümdüz yolda yürüyebilseydi,bütün yaşadıkalrı görülmemiş bir rüya olarak mı kalacaktı?Sadece Alim Allah'ın ilminde mi var olacaktı?
O yol ayrımında Adem biraz durmuş, beklemişti.Kendisiyle cebelleşmiş, sendelemişti.Düşmüştü sonunda, ayağı kaymıştı.Ama en fazla düşüğü anda bile özgürdü,öyleyse omu seçm,şti o mu istemişti?
Sonu yoktu düşünmenin. Sorular sel sağanak. Başını çevirdi Adem. Belli ki yasak ağacın altında ne tamamen mecburdu ne tümüyle başına buyruktu.
Boydan boya yarılmış filbahri ağacının gövdesinden geçirdi elini.
Bıraktı akletmeyi.
Alim olan O'ydu, o kendisine talim ettirilenle yetindi.